İlk kez Eminönü’ne 1978 veya 1979 da gittim. Eniştemin tuhafiye dükkanı vardı ve malzeme almaya gitmiştik. Aklımda kalan aşırı kalabalıklığı, Nako ve Diana marka orlon örgü ipleri ve ağzına kadar dolu Murat 124 takside sıkıcı yolculuktu. Ardından yıllar yılları kovaladı 1999 da Gebze’de oturmaya başladım ve iş için her gün İstanbul’a gidiyordum. Haftada tek gün izinliydim ve o günü ailece …

Gaziantep başta olmak üzere Kahramanmaraş, Malatya ve Hatay mutfağı gerçekten övülmeye değer. Ama ben Hatay mutfağını, özellikle kebabını ve mezelerini tek geçerim. İnanılmaz bir lezzet ve çeşitlilik denizidir. Her ilin isim yapmış kebapçısı, restorandı vardır. Gider yersin. Fakat Hatay böyle değil. Antakya’da Harbiye’de veya İskenderun’a giderken Belen’de Kurtoğlu’nda kebabın gerçekten alasını yersiniz. Fakat ilginç olan özellikle İskenderun ve Antakya merkezde mahalle …

İsrail’in İstanbul Başkonsolosluğu Beşiktaş Levent’te bulunan YKB Plazalarında yer alıyor. İş merkezlerinin en yoğun olduğu bu bölgede birçok insan bazı detayları görmeyebiliyor. Konsolosu Mossad ajanları ve özel olarak Türklerden seçtikleri kişiler koruyorlar. Her sabah ikametten alınarak plazalara geliyor ve aynı şekilde plazadan çıkıp ayrılıyor. Sabah geliş ve akşam dönüşleri belli kural ve plan dahilinde yapılıyor. Tüm plaza çevresi, yol güzergahları …

İlkokulu bitirip ortaokula başladığımızda, bize bez bir torba içinden kura çektirerek öğreneceğimiz yabancı dili belirlediler. Almanca,  İngilizce ve Fransızca seçmek durumunda olduğumuz üç dildi ve ben Fransız dilini çekmiştim. Elimize ilk aldığımız Fransızca kitaplarını heyecanla inceler, böylesi bir dili konuşabilecek olmamı pek hayal edemezdim. Bu şekilde Ilgaz’da başlayan ortaokul döneminde ilk sene bitmek üzereydi ve mevsim yaza dönmüştü. Sabah okula …

Yıllar sonra, belki yirmi yıl sonra dostlarla tekrar bir araya gelmek ne güzel.1995 de geride bırakarak koptuğumuz, gözden uzaklaşıp, gönülde hep beraber olduğumuz dostlarla hasret giderdik. Mehmet Koldan ve Kemal Avcı, ikisi de birbirinden kıymetli arkadaşlarım. Çok kısa süre birbirimizi tanımamıza rağmen orada, İskenderun’da bilirim ki sevdiğim iki candan dost vardır. Kısmet oldu, yıllar sonra yolumuz düştü, ilk onları aradım, …

Çocuktum,  belki ilkokul üç ya da dördüncü sınıfa gidiyordum. O vakitler tertemiz akardı Devrez. Koşup oynadıkça susar, hemen kıyısındaki kumları eşeleyip beklerdik. Beşe kadar saymadan orası buz gibi suyla dolar ve biz kana kana o sudan içerdik. Kıyısında boy gösteren söğütlerin derin suda kalmış köklerinden elleri ile balık çıkarırdı Bekir. Gözleri doğuştan görmezdi ama taşını, toprağını, ağacını iyi tanırdı Ilgaz’ın. …

1980 lerde, özellikle lise yıllarında, Adapazarı’ndan İzmit’e trenle gitmeye bayılırdım. O yıllarda can dostum, akrabam Turgay Kezer (Allah rahmet eylesin) İzmit’te oturuyor. Hafta sonları ya ben ona giderdim ya da o bize Sakarya’ya gelirdi. Trenlerde o zaman sigara içiliyordu. Oturacak yer bulamadığımızda cebimizden bir yarım puro çıkarır ve yakardık. Tabi vagon bir anda boşalmaya başlardı. Şaşıyorum; kalkıp ta kimse “ne …

Bazen yıllardır yaşadığımız yerdeki bir çok güzelliği fark etmeyiz. Hayatın akışına kendimizi öylesine kaptırırız ki, bu güzellikler yanı başımızda dır ve bizler bundan mahrum kalırız. Karadeniz bölgesinde yaşayanlar mesela Uzungöl’ü gayet iyi bilirler, gitmedim fakat eminim çok güzeldir. Tüm medyada boy gösterince herkes tarafından bilinmesi elbette kaçınılmaz oluyor. Benim yaşadığım, çocukluğumun geçtiği topraklarda da en az Uzungöl kadar doğa harikası …

Hiç çocukluk aşkı tatmayan var mıdır aramızda? Sanırım yoktur. Eğer bu kişi ile ilerde evlenmemiş iseniz, aradan yıllar geçip de hatırınıza geldiğinde çok tuhaf, anlatılması zor, karmaşık ama iç okşayan, yüzde tatlı bir tebessüm, yürekte ılık geçişler hissedersiniz. Adını, sesini ve yüzündeki detayları o günlerdeki gibi hatırlamıyor iseniz o kişi çocukluk aşkınız değildir. O, kafanızın içinde, en özel yerde, çok …

Üç ablam, annem ve ben 1971 veya 1972 nin baharında babamızdan izin alarak ilçedeki tek kapalı sinemaya gittik. Bu benim ilk sinemaya gidişimdi. Annem ve ablamlar fırsat buldukça giderlerdi. Ben daha çok sokakta mahalledeki yaşıtlarımla oyun oynamayı seviyordum, neden bilmiyorum, istemeyerek de olsa peşlerine takıldım. Merak etmiyor da değildim hani. Kocaman yarı karanlık bir solana girip, çoğu dolu koltukların arasında …