Bu ülkede bazı kişilerin siyasi tercihlerinde, karşı oluşumlara ve bunun siyasi kurumu olan partilere ve partililere karşı kin ve nefret beslemelerinin ardında ne olabilir? Zannedildiği gibi istikbale karşı duyulan genel kaygı ve temenniler mi? istisnalar olsa da; aslında tamamen kişisel çıkar, beklentiler, elde edilemeyen ve edilemeyecek gibi gözüken hırslar, zaaflar ve acizlik var.   Bir siyasi görüşün veya partinin benimsenmemesi, …

FOX TV, Halk TV, Oda TV, Sözcü, Cumhuriyet gibi yayınlara bakıldığında; günün yirmi dört saati muhalif manada iktidara yükleniyorlar. Sadece buna memurlar belli. Millet aç, iktidar hırsız, memleket satılıyor, diktatörlükle yönetiliyoruz, itibarımız yerlerde, halk sömürülüyor vs.. Diğer yandan TRT başta olmak üzere diğer TV kanalları ve öteki yayın organlarına bakıldığında durum daha farklı yansıtılıyor. Her şey mükemmel olmasa da ekonomik …

Ona bir türlü ısınamamış, bütün çabama ve iyi niyetime rağmen sevememiştim. Konuşmasından davranışlarına kadar her hali, her tavrı bana çok itici geliyordu. Eminim o da bana karşı aynı hisleri besliyordu. Düşünce ve hayat görüşlerimiz farklı olsa da bir arada bulunma, beraber çalışma mecburiyetimiz vardı. Defalarca işle alakalı farklı konularda tartıştık, bazen kavga etmeye ramak kaldı; çok şükür fazla sürmedi ben …

İnsanların olumlu, normal ve güzel olandan çok, çirkin, anormal ve olumsuz haber ve içeriklere karşı daha hassas olduğu artık kanıtlanmış durumda. Bir gazetenin aynı sayfasında manşetten verilen güzel bir haberden çok, kenar sütunda yer alan kötü veya olumsuz bir içerik daha fazla dikkat çekiyor. Bunu da; daha çok gurbetçi vatandaşlarımıza hitap eden bir sitede yazarken fark ettim.  İyi ve güzel …

Bu ülkede sol zihniyet siyaseti hep aynı kitleye, hep aynı kurgu ile oynadı. Hep aynı senaryo üzerinden, bıkmadan usanmadan sürekli yineledi durdu. Ülkenin omurgası olan alt tabaka en önemli hedefleriydi ve onları sürekli üst sınıfın şaşalı ve savurgan yaşamlarını didikleyerek “adaletsizlik”, “fakirlik” vurgusuyla etkilemeye çalıştılar ve kısmen, bir zamana kadar da başarılı oldular. Bugün bakıyorum kendilerine uzatılan her mikrofona “açız” …

Bizi hayata bağlayan, yaşam yürüyüşümüzde iç dünyamıza ışık tutan tek kaynağımız sadece “ümit”tir. Bulunduğumuz anın bir sonrası için taşıdığımız beklentilerin durumu bizi mutlu veya kederli yapar. Yaşamın temeli, insan varlığının dünya hayatı; bu bir kelimecik “sır”da gizlenmiştir. Neye inanıyorsak, nereye ulaşmayı arzuluyorsak; ona karşı hep bir ümit içerisindeyiz. Bir yaratıcıya inanmaktan, O’nun kudret ve merhametinden nasip beklemek kadar, okey masasında …

Hani yıllarca ve hatta halen konuşulan ve tartışılan bir konu var. Cumhuriyetin ilk yıllarında veya elli altmış yıl önce açılan fabrikaların satılması konusu. Bu konuda kesinlikle doğru olan yapılmıştır; özelleştirme kesinlikle istenmeyen ama mecbur kalınan sonuçtur. Nedenini hemen açıklayayım. Bizzat gözlerim ve kulaklarımla da şahit olduğum yaşanmışlıklarım var. Tek tek bahsetmek yerine sadece ana sebebi söyleyeceğim. Kısaca KİT dediğimiz Kamu …

“Atatürk olmasaydı, adınız Yorgo olurdu” Bunu uzun zamandır söyleyen, dillendiren bir kesim var; hadi diyorum bulaşma, boş ver! Fakat ağızlarında pelesenk olan bu cümle yenilir, yutulur bir şey değil. Hadi; “Atatürk olmasa yeni bir devletimiz olmazdı, yurdumuz işgalci düşmanlardan kurtulamazdı, bağımsız olamazdık, modernleşemezdik” gibi şeyler dense amenna. Fakat şu Yorgo meselesi Türk ve Müslüman millete resmen küfür etmek ve aşağılamaktır. …

Bakılmasını, konuşulmasını ve dokunulmasını istemediğimiz, bu maksatla sınırlarını çizdiğimiz mahremimize gösterdiğimiz hassasiyetin; başkalarının da bu sınırı belirleme hakkı olabileceği düşüncesinde samimi olmamız ve buna kalben inanmamız; genel anlamda ahlâk anlayışımız ile alâkalıdır. Gayet güzel şekilde kendi mahrem sınırlarımızı belirlerken, bir başkasının da en doğal hakkı olan sınırlarının zorlanabileceğine, o sınır içindekilere ilişmeye tevessül etmenin, edebilme cüreti gösterebilmenin ise ahlâksızlık olduğunu …

Eskilerin “Münevver” dedikleri, şimdilerde “Aydın” denilen kişilerin; gerek kafa yapılarıyla, gerek gönülleri ve davranışlarıyla çevresini “aydınlatan” insanlar olması gerekiyor. Etrafına ışık saçması, huzur vermesi, toplumun tüm meselelerinde sulhu tesis etmesi beklenen mümtaz insanlar olması arzulanıyor. İlmin ve irfanın yolundan giderek toplumun bilinçlendirilmesine önemli katkılar sağlamaları bekleniyor. Günümüzde böyle insanlar var mı? Elbette var ancak; kendilerine aydın diyen, neredeyse büyük çoğunluğu …