Kasabaya oldukça uzak, ormanın kenarında, yüksek bir dağın eteğinde, yeşillikler içerisindeki şirin küçük bir köyde, akranlarından oldukça farklı, Ali adında bir çocuk yaşardı. Farklı diyorum zira bu çocuğun kulakları epey büyüktü. Dişleri kocamandı ve  bir ayağı da diğerinden kısa olduğundan aksayarak yürürdü. Arkadaşları arasında alay konusu olur buna çok üzülür, okulda ve mahallede onu oyunlarına almazlar, sürekli alay ederlerdi. Anne …

Her şey daha kötüye doğru gidiyor ki, her nesil kendi çocukluk ve gençlik dönemlerini özlemle anıyor. Bir çok zaman “ah ah..bizim zamanımızda..” diye sohbete başlayanlara sıkça rastlamışızdır. Her insanın çocukken yaşadığı ve unutamadığı anıları vardır. Çoğu zaman bunları düşünür, o günleri yad eder, şimdi ki çocukların, özellikle büyük kentlerde bizim yaşadığımız gibi bir çocukluktan nasıl da mahrum yetiştiklerini üzülerek gözlemlerim. …

Hani bir belediye otobüsüne, metro veya metrobüse yetişir, zor bela bir koltuğa kendinizi atarsınız ya; çoğu zamanda ters oturmuşsunuzdur, caddeler, binalar, insanlar geri akar, bir hoş olursunuz, başınız döner, mideniz bulanır, sıkıntı ile sağa sola başka bir yer var mı diye bakarsınız. Özellikle her durakta yolcu inip bindikçe, daha düzgün bir yer kapmanın gereksiz heyecanını taşırsınız, strese girersiniz.Sıcak yaz günü …