İstanbul’dan başlayan tatil yolculuğuna, Bursa, Balıkesir üzerinden İzmir’e doğru devam ettik. İzmir’den yaklaşık yüz kilometre sonra, bir buçuk saat kadar geçen sürenin ardından Selçuk üzerinden Kuşadası’na ulaştık. En son beş yıl kadar önce gördüğüm ilçede felaket derecede betonlaşma dikkatimi çekti. Özellikle çok katlı site ve yapıların sırtlara doğru epeyce çoğaldığını gördüm. Zaten sıcak olan hava, bu beton fazlalığı ile yerini …

İstanbul’da yaşayıp da ağır bir çalışma temposunun ardından, şöyle hafta sonu kendimizi atıp biraz olsun rahatlamak istemez miyiz? Peki nereye? Avrupa yakasında Belgrat ve Fatih Ormanları, Ayazağa Korusu, Emirgan Parkı, Anadolu yakasında Şile, Kilyos, Aydos Ormanı tercihler arasında. Bilmediğim onlarca daha yer vardır tabi fakat hiç biri beni yukarıda ki resimdeki yer kadar rahatlatmıyor. İlk bakışta Karadeniz yaylalarını andıran ve …

Yaşadığımız Dünya’da öylesine bir yaşam kavgası içindeyiz ki, hasret kaldığımız, özlediğimiz veya en çok eksikliğini hissettiğimiz şey sanırım bir parça huzur. Ne kadar çok kazanırsak kazanalım veya kıt kanaat geçinelim sonuç değişmiyor. Lazım gelen, açlığını hissettiğimiz tek şey sadece huzur. Evde, iş yerinde, sokakta, otobüstte hatta tuvalette bile huzur arıyor insan. Yıllar önce sabahın erken saatlerinde, henüz gün ağırmışken, Maçka …

Ben hiç müzik aleti çalmadım. Ne üflemeli, ne telli nede vurmalı hiçbir çalgı aleti kullanmadım. Kullanmadım zira bu konuda zerre yeteneğim ve merakım olmadı. Özellikle büyük kentlerde, yeraltı treni girişlerinde, kalabalık popüler meydanlarda ve İstanbul İstiklal caddesi gibi insanların sel olup aktığı yerlerde “sokak çalgıcıları” görmek artık sıkça rastlanan manzaralar oldu. İyi bir dinleyiciyim demek doğru olsa da, bir ney …

Yarım asırlık ömrüme baktığımda, kendime sormadan edemiyorum; nereden nerelere geldik? Kendi oyuncaklarımızı kendimiz yapardık, o yıllarda bugün ki gibi içinde kaybolacak kadar büyük ve çeşitliliğin olduğu oyuncakçı dükkanları yoktu. 0 yılların en popüler eğlencesi tornet, çember, topaç, misket ve çıtalıydı. Rahmetli babam motor tamircisi olduğundan işe yaramaz bilyeler, yani asıl tabiri ile rulmanlar tornetin en kıymetli parçalarıydı. Saat başı belki bir arabanın geçtiği …

Benim için çok özeldir İlker. O toprakların, Ilgaz’ın havasının, suyunun ve toprağının insana bürünmüş halidir. Toprağı sevmenin, onu şevkatle sabırla yoğurup, her gün özleyerek ona koşmanın öyküsüdür, şiiridir İlker. Ilgaz Devlet hastanesi’nde teknisyendir. Te Hakkari’den gel de koşarak gelir sevdiği insana, ben geliyorum dersen, bütün gönlünü ardına dek açar sana. İşte öyle bir gönül dostudur. Dosttur İlker Kayılı. Akrabamdır, candır. …